انواع مختلفی از نخ ها وجود دارد که رایج ترین آنها سمت راست (Rh، راست دست) و چپ (LH، چپ دست) هستند. تفاوت اصلی بین آنها جهت چرخش نخ است که مستقیماً بر سناریوهای استفاده و عملکرد نخ تأثیر می گذارد.
نخ سمت راست (Rh): این رایج ترین نوع نخ است. ویژگی نخ سمت راست این است که وقتی در جهت عقربه های ساعت می چرخد، نخ به سمت جلو حرکت می کند. به طور گسترده در اتصالات رزوه ای در ماشین آلات مختلف و زندگی روزمره مانند پیچ، مهره، میخ و غیره استفاده می شود. از آنجایی که اکثر مردم عادت به چرخش در جهت عقربه های ساعت دارند، نخ سمت راست به استاندارد تبدیل شده است. استفاده از رزوه سمت راست نیز با طراحی اکثر تجهیزات مطابقت دارد و مونتاژ و جداسازی را راحت تر و راحت تر می کند.
نخ چپ (LH): نخ سمت چپ مخالف نخ سمت راست است. هنگامی که جهت چرخش در خلاف جهت عقربه های ساعت باشد، نخ به سمت جلو حرکت می کند. اگرچه سناریوهای کاربردی نخ سمت چپ نسبتاً کم است، اما در موارد خاص عملکردهای مهمی دارد. به عنوان مثال، در برخی از تجهیزات فشار قوی، قطعات چرخان، یا به منظور جلوگیری از شل شدن اتصالات به دلیل چرخش، رزوه سمت چپ می تواند ایمنی و پایداری بیشتری را ایجاد کند. یکی دیگر از کاربردهای رایج، مهره های چرخ برای دوچرخه است که معمولاً از نخ های سمت چپ برای جلوگیری از شل شدن چرخ ها در حین رانندگی استفاده می کنند.
انتخاب بین رزوه های راست و چپ معمولاً به الزامات استفاده خاص و ملاحظات طراحی بستگی دارد. نخ های سمت راست به دلیل جهانی بودن و سهولت استفاده در اکثر برنامه ها غالب هستند. رزوه های سمت چپ در موارد خاص برای حل مشکلات خاص یا ایجاد ثبات اضافی استفاده می شود. در طول فرآیند طراحی و ساخت، درک تفاوت بین دو رزوه برای اطمینان از قابلیت اطمینان و ایمنی اتصالات رزوه ای بسیار مهم است.
